9 Kasım 2011 Çarşamba

Tam da "o" evredeyim


Hani evde herkes üst solunum yollarından nasibini almıştır ve sen kendini yokladığında "şimdilik" iyi hisseder gibisindir ve hasbel kader "bu defa beni teğet geçecek galiba" derken dilini ısırırsın ya...

Hah ben "o" evreyi, İlker'in "sen de hasta olacaksın hiç havaya girme" şeklindeki motive edici sözleri ile pek hızlı atlattım ve "kabullenememe" evresine dün itibari ile sert bir iniş yaptım.

O "kabullenememe" evresi muayyen gün öncesi gibidir. "ulan bu bana yapılır mı"dır suratındaki ifade. "ulan az kalsın sıyırıyorduk, belki hafif atlatırız" temennisi yatar gönüllerde. Çoktan şifayı kapmış bünyeye Umca gönderilmeye devam edilir, nafile...Arca'nın anlamaz bakışlarına gözler dikilir "senin yüzünden oldu, hasta ettin lan bizi" denir ama ağrılara çare değildir!

Derken çamaşır astıktan sonra iki saatlik bir dinlemeye ihtiyaç duyduğunda... Vücudundaki en saçma noktalar ağrımaya başladığında... Sümükler oluk, öksürük boğulurcasına bir hal aldığında... "kabullenirsin"!

İşte ben tam da "o" evredeyim şu anda. "kabullenme" evresi. Bundan sonrası kolay. Kahve yerini ıhlamura bırakacak. Battaniyenin altına girilecek ve hatta üst solunum yollarının semptomatik tedavisinde kullanılan ilaçlar baştacı yapılacak. Ve hatta herşey iyi giderse banyo bile yapılabilir.


Arca'yı merak edenlere önce içimden okkalı bir küfür savuruyorum. Lanet cüce ailemizin ocağına incir ağacı dikti. Şimdi keyfi yerinde. Bugün dışarı çıkmak istiyordu, oldu canım görürsem söylerim!

Şaka bir yana, adam bizden metanetli çıktı yav! Acile gittiğimizde hastane yataklarını görüp gerisin geri depar atmaya çalışmadan önce inanılmaz bir sükunet ile muayene oldu. Bu arada doktorculuk malzemeleri yanında. Doktorlara gözdağı veriyor, "ben de sana iğne yapacağım!" Defalarca içtiği şuruplara gıkı çıkmıyor artık. Ter attığında çamaşırlar değişecekse kollar hemen havaya. Çişe giderken arıza yaptı az önce, kendi yönlendirdi beni. "şöyle oturalım, sakinleşeyim". Harbiden sakinleşince kucağımda gittik, işedi. Biz koca çocuklar, aynı evrelerden geçiyoruz ve birbirimize şikayet edip duruyoruz, kendimize acıyoruz. Cüce sümüklerini sildirip oyuna devam ediyor, lakin bizden oyun anlamında medet umamayacağını öğreneli çok oldu.


Fotoğraflar da Arca'nın bayram hatırası olarak kayıtlara geçsin...

3 yorum:

Berceste dedi ki...

1-Cok gecmis olsun.

2- Su devami yazan yer yerine butun yaziyi gorebilsem, git gel, git gel toplu okurken hele pek zor oluyor :(

3- Durum ancak bu kadar iyi aciklanabilirdi o kabullenme evresi falan :)

yeliz dedi ki...

Sevgili Berceste;
1. teşekkürler:)
2. önceki kayıt, sonraki kayıt butonları var yazıların sonunda ana sayfaya dönmeden onlara tıklayarak ilerleyebilirsin:)
3. sağol, evet kabullendikten ve tedaviden sonra geçiyor, yani geçecek inşallah ben şimdilik o ikisi arasındaki "fırk" evresindeyim:)
sevgiler

Berceste dedi ki...

2- Sevmiyorum iste onlari da ben! Oyle bir sayfa icinde guzel guzel okumak istiyorum. Arada saga sola gozum takiliyor, onlari baska pencerede ac falan diyorum. Boyle bik bik minik ozeti sevemedim gitti :( Herkes de buna donmeye basladi, sinir bir durum bencileyin :(